از تو نومید نمی‌گردم که باب توبه را به رویم گشوده‌ای.

همچون بنده‌ی ذلیلی سخن می‌گویم که به خود ستم کرده و پاس حرمت پروردگار خویش نگذارد.

گناهانش فراوان و ایام زندگانیش رو به زوال نهاده.

و آنگاه چشم می‌گشاید و می‌بیند که زمان عمل سپری شده و پایان عمر به سر آمده.

… با ندبه و انابه به دیدارت آمده و خالصانه در آستانت توبه می‌کند با دلی پاک در برابرت ایستاده و با ناله‌ای آهسته و حزین تو را می‌خواند.

… شدت بیم و هراسِ از تو پایش را لرزان ساخته و اشک دیدگان، پهنه‌ی رخسارش را در خود غرق کرده است.

و با گفتن یا ارحم الراحمین تو را می‌خواند.

فرازی از نیایش امام سجاد (ع)

صحیفه سجادیه 66

حکایت‌نامه

مردی خدمت امام سجاد (ع) رسید، حضرت از او حال و احوال کردند. گفت: من صبح نمودم در حالی که چهارصد دینار مقروضم و نمی‌توانم آنرا ادا کنم. عیال‌وار هستم و قدرت بر تأمین زندگی آنها را ندارم.

حضرت سجّاد (ع) با شنیدن گرفتاری مرد ناراحت شد و سخت گریه کرد. پرسیدند: آیا گریه‌ی شما برای مصایب و گرفتاری‌های سخت نیست؟

فرمود: آری! چنین است. چه اندوهی بزرگ‌تر از این که شخصی با ایمان برادر مؤمنش را درمانده و تهی‌دست ببیند ولی نتواند آن گرفتاری را بر طرف نماید.

… پس دو قرص نان به آن مرد داده و فرمودند: غیر از این دو نان چیز دیگری در نزد ما نیست . خداوند به وسیله‌ی همین دو قرص نان زندگی وسیعی به تو عنایت خواهد کرد.

مرد نان‌ها را گرفت و با اشک و وسوسه به طرف بازار رفت. در بین راه، ماهی فروشی به طرف مرد آمده و گفت: این ماهی تازه را به عوض یک قرص نان خشک بگیر.

 مرد ماهی راگرفت و یک قرص نان به ماهی فروش داد. کمی آن طرف‌تر به نمک فروشی برخورد کرد. نمک فروش به مرد گفت این نمک ناچیز را بگیر و در عوض نان به من بده.

او نان دوّم را به نمک فروش داد و با ماهی و نمک به خانه آمد.

در خانه چون شکم ماهی را شکافت دو لؤلؤ بسیار زیبا در‌ آن دید پس شکر خدای را به جای آورد. مرد آن دو لؤلؤ را به قیمتی گزاف فروخت و زندگیش را با آن ثروت سامان بخشید.

مناقب ابن شهر آشوب 4/146

عن الثمالی عن علیّ بن الحسین (ع) قال: ما مِن قَطرَةٍ اَحَبُّ إِلَی الله عزوجل مِن قَطرَتَینِ قَطرَه دَم فی سبیل الله و قَطره دَمعِهِ فی سَوادِ اللَّیلِ لا یُریدُ بِها العَبدُ الاّ اللهَ عَزّوجلّ

امام سجاد (ع):

هیچ قطره‌ای نزد خدا محبوب‌تر از دو قطره نیست؛ قطره‌ی خونی که در راه خدا ریخته شود، وقطره‌ی اشکی که در تاریکی شب از چشم بنده‌ای برای خاطر خدا جاری گردد.

به نقل از سایت حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی

بحار 100/ 10