از تو نومید نمی‌گردم که باب توبه را به رویم گشوده‌ای.

همچون بنده‌ی ذلیلی سخن می‌گویم که به خود ستم کرده و پاس حرمت پروردگار خویش نگذارد.

گناهانش فراوان و ایام زندگانیش رو به زوال نهاده.

و آنگاه چشم می‌گشاید و می‌بیند که زمان عمل سپری شده و پایان عمر به سر آمده.

… با ندبه و انابه به دیدارت آمده و خالصانه در آستانت توبه می‌کند با دلی پاک در برابرت ایستاده و با ناله‌ای آهسته و حزین تو را می‌خواند.

… شدت بیم و هراسِ از تو پایش را لرزان ساخته و اشک دیدگان، پهنه‌ی رخسارش را در خود غرق کرده است.

و با گفتن یا ارحم الراحمین تو را می‌خواند.

فرازی از نیایش امام سجاد (ع)

صحیفه سجادیه 66

حکایت‌نامه

مردی خدمت امام سجاد (ع) رسید، حضرت از او حال و احوال کردند. گفت: من صبح نمودم در حالی که چهارصد دینار مقروضم و نمی‌توانم آنرا ادا کنم. عیال‌وار هستم و قدرت بر تأمین زندگی آنها را ندارم.

حضرت سجّاد (ع) با شنیدن گرفتاری مرد ناراحت شد و سخت گریه کرد. پرسیدند: آیا گریه‌ی شما برای مصایب و گرفتاری‌های سخت نیست؟

فرمود: آری! چنین است. چه اندوهی بزرگ‌تر از این که شخصی با ایمان برادر مؤمنش را درمانده و تهی‌دست ببیند ولی نتواند آن گرفتاری را بر طرف نماید.

… پس دو قرص نان به آن مرد داده و فرمودند: غیر از این دو نان چیز دیگری در نزد ما نیست . خداوند به وسیله‌ی همین دو قرص نان زندگی وسیعی به تو عنایت خواهد کرد.

مرد نان‌ها را گرفت و با اشک و وسوسه به طرف بازار رفت. در بین راه، ماهی فروشی به طرف مرد آمده و گفت: این ماهی تازه را به عوض یک قرص نان خشک بگیر.

 مرد ماهی راگرفت و یک قرص نان به ماهی فروش داد. کمی آن طرف‌تر به نمک فروشی برخورد کرد. نمک فروش به مرد گفت این نمک ناچیز را بگیر و در عوض نان به من بده.

او نان دوّم را به نمک فروش داد و با ماهی و نمک به خانه آمد.

در خانه چون شکم ماهی را شکافت دو لؤلؤ بسیار زیبا در‌ آن دید پس شکر خدای را به جای آورد. مرد آن دو لؤلؤ را به قیمتی گزاف فروخت و زندگیش را با آن ثروت سامان بخشید.

مناقب ابن شهر آشوب 4/146

عن الثمالی عن علیّ بن الحسین (ع) قال: ما مِن قَطرَةٍ اَحَبُّ إِلَی الله عزوجل مِن قَطرَتَینِ قَطرَه دَم فی سبیل الله و قَطره دَمعِهِ فی سَوادِ اللَّیلِ لا یُریدُ بِها العَبدُ الاّ اللهَ عَزّوجلّ

امام سجاد (ع):

هیچ قطره‌ای نزد خدا محبوب‌تر از دو قطره نیست؛ قطره‌ی خونی که در راه خدا ریخته شود، وقطره‌ی اشکی که در تاریکی شب از چشم بنده‌ای برای خاطر خدا جاری گردد.

به نقل از سایت حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی

بحار 100/ 10

لحظه ای است بسان همه لحظه های دیگر ، از آن روی که همگی از جنس زمانند ، ولی آن همه در ظلمت و این یک در نور؛ و از همین روست که خورشید وجودت طلوع می نماید و این بار نه از مکان همیشگی، که از سمتی دیگر ؛ آری از سمتی دیگر ؛ مغرب ؛ و تو کِی می پنداشتی که روزی خورشید را، در مطلع مغرب، نظاره گر باشی ؟ راستی ، کجایند راهنمایان درونت ، ستارگانی که در ظلمت شب، چشم بر روشنایی آنها می دوختی ؟ آیا به یاد داری استعدادهایی را، که به لهو و لعب دنیای فانی فراموش ساخته و رها نموده بودی ، و اینک، آنها نیز، با سراسر ذرات هستی در حرکتند ، حرکتی عظیم ، پر شور و به یک سوی، و تو چه می دانستی راز حرکت کردن را، افسوس بر آن کوه های سر به فلک کشیده، که محکوم به سکون تو بودند. هان ! علقه هایت ، همنشینان و معاشرانت را چه شده است، همان ها که به مصاحبتشان تفاخر می نمودی، نیک بنگر که چگونه دست از تو کشیده اند و مبهوت و حیران آن نورند؛ آن نور؛ همان که تو در دیدنش کور بودی...!
آن دور را را نظاره کن، و ببین، که چگونه در افق وجودت، زمین زندگانیت، با آسمان پیوند خورده است؛ پیوندی سخت و ناگسستنی. آری تو از همان ابتدا آسمانی بوده ای، آه... آه... که چشمان تو سوی دیدن افق را هم نداشت. آخر به کدامین سبب، سر در گریبان پوسته خویش فروبردی و هیچگاه نخواستی تا دیواره های این قفس خود ساخته را در هم شکنی؛ تو را که آب فراوان بود و نور فراهم...!
به راستی که تو را آسمانی آفریده اند ، میل به بالایت نهاده اند ، پر پروازت داده اند ، و راز زندگانیت نیست، مگر پرواز...
تا در قفس بال و پر خویش اسیر است بیگـانه پرواز بود مــرغ هــوایــی
و تو فقط کافیست که بال بگشایی ، آنگاه خود به توپرواز آموزند ؛ حرکتت دهند ؛ بلندت کنند ؛ بالایت برند ؛ آسمانی ات کنند و تو فقط باید که بخواهی، آری خواستن، پس برخیز ، قیام کن، حرکت نما، تسبیح گوی و از اعماق وجودت فریاد بر آور: " اهدنا الصراط المستقیم "
... حال به انتظار بنشین؛ پایان شب تیره و تار درون را، و بنگر؛ تنفس صبح موعود را، که چگونه گوهر از یاد رفته درونت آشکار خواهد گشت و از آن روی، باران عشق، بر ارض وجودت باریدن خواهد گرفت ، و در آن زمان موعود است، که طلوع شمس درون را، از مغرب ارض وجود نظاره خواهی نمود ... و تو بدان که این ارض وجود تو همان ارض موعود است که " طـــور " اش خوانند .......

انتظار,ظهور , فرج, مصلح , این الفاظ دیگر چه می گویند در این بحبوحه وانفسا !
اصلا چرا باید منتظر بود ؟
 حالا کمی فکر کن ؛ نه به خودت به خلوت های نادرت , آنگاه که پس از مدت ها دوباره به خودت بر می گردی و خسته خسته چک می کنی کجای راهی و یا از خود می پرسی برای چه به دنیا آمدم و کجا می روم ؟ آنگاه که در ژرفای ضمیرت احساس درد و غربت می کنی , احساس میکنی که تو اینجا نیستی , حس می کنی که تو را بسته اند تا پرواز نکنی حس می کنیم زنجیرها تو را از درون و بیرون در بر گرفته اند ؛
آنگاه که برای لحظاتی با تمام وجود پروردگارت را حس میکنی ؛ آنگاه که سوسو های هدف مقدست تنها برای لحظاتی جان می گیرند و یا به احساس رهایی می رسی و تا می آیی نفسی تازه کنی ناگهان هاله های سیاه و مردابهای ابهام و تلاطم روزمرگی و غفلت ها از هر سو حمله ور می شوند و خدایت را از تو می گیرند و هدف مقدست را در خود فرو می برند و هویتت را می بلعند و تو در ژرفای ضمیر سوگمندانه دور شدنش را به نظاره می نشینی آنگاه که از خود بیگانگی های تو را از هر طرف احاطه می کنند , آنگاه که حس می کنی دوباره تو را از خودت و از خدای خودت جدا می کنند ؛ آنگاه که تو علی رغم میل باطنی در این تلاطم با پلیدی ها همراه می شوی , آنگاه که فریادهای خدا خواهی ات را درحنجره می خشکانند , آنگاه که گرمای نفس های ربانیت را در گلو منجمد می کنند و آن لحظات تلخی که تو را در مقابل هویت واقعی ات واحساسات فطریت به قیام وا می دارند !! آنگاه که ظلمت های درون و برون هم پیمان می شوند و تا ضربان خدا خواهی ات را به سکونی سیاه تبدیل کنند !!
از تو می پرسم :
آیا به عنوان راه نما شک داری ؟
مگر نه این است که خدایت صراحتا به تو این نوید را داده که لحظه ای از توجه به خلق غافل نبوده و بخواهیم بود ؟
مگر نه این است که است که آنکه به تو وجود بخشیده مهربان است و به سبب مهربانی هدایت گر توست ؟ مگر نه این است که به سبب مهربانی هدایت گر توست و به سبب هدایت گری برای هر نیازت , پاسخی قرار داده ؟ براستی فکر کن ! پس پاسخ نیاز تو کجاست ؟ و در کدامین خطه این عالم خاکی ! آرامش حقیقی کجاست ؟ حامی تو در راه کمال کیست ؟
آیا باور نداری که منجی نیاز تووست برای رسیدن به او ! برای نزدیک شدن به درگاهش ؟
آگاه باش که که این همان ظلمات غفلت است غفلتی تدارک دیده شده که باورت را از تو می گیرد و آن را در پس دیوارهای وهم و تردید له کنند ؟
پس تلاش کن !
آری باور این نیاز را با تمام نیرو حفظ کن " نیاز به منجی " هان گوش دل باز کن : می شنوی ؟ نوید یاری را می گویم آخر می گویند کسی می آید که ظلمت ها را می درد . می آید و مقدسات را غبار روبی می کند می آید و با نگاه مهربانش قدم های لرزانت را استوار می سازد .
می آید و وجودش ابهام را می زداید . می گویند گرمای دستانش قلب های منجمد را دوباره به تپش وا می دارد . , و دلهای خسته را تسلی می بخشد میگویند می آید و انسانیت به برکت وجودش قد علم می کند . آری او می آید تا خودمان بر میگردیم ! او می آید تا خودمان شویم ! او می آید تا به خدایمان نزدیک شویم می آید تا ارتباطمان با هستی بخشمان به چند لحظه شیرین اما کوتاه خلاصه نشود .او می آید و زنجیرها را پاره می کند .
او می آید تا پایان بخشد دورانی را که حاضر شدن مرمان در محضر خدایشان تنها یا از برای بخشش .

نام: .............................محمّد.

   پدر:.............................. امام حسن عسکرى(ع   )

   مادر:............................. نرجس       

  القاب:......... .................حجت ، خاتم ، صاحب الزّمان ، قائم ، منتظَر ، و از همه مشهورتر مهدى.

   شکل:................ .......چون ستاره درخشان نورانى ، و داراى خالى سیاه بر گونه راست .

 زاد روز:........................شب نیمه شعبان 255 ، هنگام طلوع فجر            

 زادگاه:....................... شهر سامراء.

 غیبت صغرى:............... از سنّ پنج سالگى به مدّت 69 سال.
.

نمایندگان:.................. چهار نفر از شخصیّت هاى شیعه به نامهاى:

 1 ) ــ ابو عمرو ، عثمان بن سعید بن عمرو عمرى اسدى ، وکیل و نماینده پیشین امام هادى و امام عسکرى علیهما السّلام.

 2  )  ــ فرزند او ، ابو جعفر ، محمد بن عثمان بن سعید ، در گذشته 304.

 3  )  ــ أبوالقاسم ، حسین بن روح بن ابى بحر نوبختى ، در گذشته 326.

 4  ) ــ ابوالحسن على بن محمد سمرى ، در گذشته 329.

 محل اقامت نامبردگان بغداد ، و کلیّه امور شیعیان و خواسته ها و نامه هاى آنان به وسیله این چهار نفر انجام و ردّ و بدل مى

شد; و آرامگاه آنان نیز در بغداد مشهور است.

 غیبت کبرى:با در گذشت چهارمین نماینده و سفیر آن حضرت از سال 329 آغاز گردید; و تا به هنگام فرمان الهى مبنى بر اجازه ظهور و قیام آن بزرگوار ، همچنان ادامه خواهد داشت.

 نمـایندگان و وظـیفه مردم در دوران غیبت کبرى:  

    کسیکه فقیه خویشتن دار ، مخالف هواى نفس ، و فرمانبر امر خداوند باشد ، او نماینده امام زمان است; و بر
 دیگران لازم است از او پیروى کنند; زیرا اینگونه افراد از طرف امام بر مردم حجّت اند ، و امام از طرف خداوند بر آنان حجت باشد   

 هنگام ظهور: آنگاه که منادى حقّ از جانب آسمان ندا دهد: حقّ با آل محمّد است. نام مهدى بر سر زبانها افتد; مردم دلباخته او شوند; و از کسى جز او سخن نگویند.

 محل ظهور ......................................... مکّه معظّمه.

 محل بیعت ( تعهّد مردم در پیروى از امام )...............مسجدالحرام ، میان رکن و مقام

نشانى .......................  فرشته اى از بالاى سر او فریاد مى زند: این مهدى است ، او را پیروى کنید.

 یادگار أنبیاء.............انگشتر سلیمان در انگشت او ، عصاى موسى در دستش ، و بطور خلاصه آنچه خوبان همه دارند او تنها دارد.

 یاران............ ( 313) سیصد و سیزده نفر ( به عدد اصحاب بدر ) ، افرادى باشند که هسته مرکزى زمامدارى او را تشکیل دهند

و در حقیقت کارگردانان اصلى قیام مهدى(ع) ، و کارگزاران درجه اوّل انقلاب جهانى اسلام خواهند بود که از اطراف جهان به دور حضرتش گرد آیند.

 روش حکومتى:..............................بر اساس قرآن و سیره پیامبر(ص) و امام امیرمؤمنان(ع)

شعاع و دامنه حکومت:................ .. سراسر جهان را فرا گیرد; و زمین را از عدل و داد پر کند

 در حالى که از جور و ستم پر شده باشد.

 مرکز حکومت ....................مسجد کوفه، ــ  مرکز خلافت و حکومت جدّ بزرگوارش على(ع) ــ .

چگونگى پیروزى بر دشمنان   .......................   همانند پیروزى جدّ عالى مقامش پیامبر اکـرم(ص) بر کافران و مشرکـان ،

 خداوند او را با گـروههاى منظّم هزار نفرى از فرشتگان یا سه هزار نفرى که از آسمان فرود آمدند  یا پنج هزار نفرى که داراى نشان مخصوص بودند  مدد داد; و نیز در جبهه هاى جنگ یاریش کند ، آنچنان که مؤمنان را در حال شکست در بدر و دیگر جبهه هاى فراوان و روز تاریخى حنین  یارى و پیروز فرمود و در جنگ احزاب ، رعب و وحشت در دل کفار و مشرکان فرو ریخت

مدت زمامدارى .......................روایات که ـ اکثراً مربوط به اهل تسنّن است ـ در این باره باختلاف سخن گفته ، امّا به عقیده شیعه خدا آگاه است.

وزیر و معاون..........................عیسى(ع) از آسمان فرود آید و به عنوان وزیر با حضرتش همکارى نماید.

برکات حکومت و رهبرى او ........درهاى خیر و برکت از آسمان به  روى مردم گشوده شود; عمرها به درازا کشد; مردم همه در رفاه و بى نیازى بسر برند; شهرها همه بر اثر آبادانى و سرسبزى به هم پیوسته گردند ، آنچنان که مسافران را به برداشتن توشه نیازى نخواهد بود; و اگر زنى یا زنانى تنها از مشرق به مغرب روند کسى را با آنها کارى نباشد.